«Η μητέρα μου ήταν αυτή που με πίστευε. Δεν ήμουν ούτε 16 χρονών όταν έφυγε. Δεν με είχε δει ποτέ. Ακόμα και στο ωδείο, στις απλές συναυλίες που δίναμε, δεν κατάφερε να έρθει. Ήμουν δημοτικό όταν είχε αρρωστήσει.
Ήμουν 12 χρονών και θυμάμαι σαν τώρα είχε καρκίνο στο μαστό και το ανακάλυψε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Δεν μας είπε τίποτα. Αυτό το λάθος που κάνουν οι γυναίκες…
Η πρόληψη είναι το κυριότερο. Αποφάσισε να μην μας το πει λοιπόν.
Περάσαμε τις γιορτές μαζί και μετά την Πρωτοχρονιά μπήκε για χειρουργείο. Εγώ έχω γενέθλια 9 Ιανουαρίου. Ψήσαμε λοιπόν ένα κέικ στο σπίτι και έσβησα τα κεράκια στο νοσοκομείο. Και της έγραψα αυτό το ποίημα σε μια κάρτα», εξομολογήθηκε αρχικά φανερά συγκινημένος με σπασμένη φωνή ο Γιώργος Θεοφάνους.
Ενώ, για την τη δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, ο Γιώργος Θεοφάνους αποκάλυψε: «Ο πατέρας μου πρόλαβε να με δει αλλά δεν ήθελε ποτέ.
Ο πατέρας μου ήταν “δράκος”. Δεν πέρασα καθόλου καλά μαζί του. Πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια. Κάπου διάβαζα ότι είμαστε οι αναμνήσεις μας.
Αυτό που είμαστε τώρα είναι η πρόσθεση των αναμνήσεών μας.
Θυμάμαι την ημέρα της κηδείας της μαμάς μου. Ήταν εκεί η μάνα της, η γιαγιά της και η αδερφή μου. Έκλαιγαν όλοι και έλεγαν “έμειναν τα παιδιά ορφανά”.
Εγώ όχι. Πήγα πάνω από το χώμα και ακόμα κι όταν έφυγαν όλοι δεν έκλαιγα. Τώρα συγκινούμαι. Τότε είπα ότι αυτό θα με κάνει πιο δυνατό».
