Κατεβαίνουν στα χωράφια σε αναζήτηση φαγητού
Σε απόγνωση βρίσκονται οι αγρότες – παραγωγοί του ορεινού Λιμογαρδίου, βλέποντας ολόκληρες σοδειές να γίνονται τροφή για τα αγριογούρουνα της περιοχής.
Η περιοχή της Ανατολικής Φθιώτιδας έχει απασχολήσει πολλάκις τα τελευταία χρόνια την επικαιρότητα με τα ατυχήματα στο αγροτικό και εθνικό δίκτυο με πρωταγωνιστές τα γνωστά τετράποδα. Η κατάσταση όμως στα βουνά είναι πολύ χειρότερη.
Στο Λιμογάρδι ο νεαρός αγρότης Χρήστος Καπούλας μετρά τις πληγές του από τα αγριογούρουνα, ενώ περνά πλέον όλα τα βράδια του σκοπιά στο χωράφι με τις ντομάτες μήπως και σώσουν την τελευταία παρτίδα.
Μέχρι σήμερα η καταστροφή είναι σχεδόν ολοκληρωτική καθώς ολόκληρες οικογένειες από τα γνωστά θηλαστικά, έχουν μετατρέψει το χωράφι του αλλά και όλα τα υπόλοιπα χωράφια της περιοχής σε φάρμα!
«Νιώθω τελείως απροστάτευτος», θα πει στο LamiaReport υποστηρίζοντας ότι το κράτος εδώ και χρόνια είναι ανύπαρκτο και όσα μέτρα ακούγονται ότι λαμβάνονται, τα αποτελέσματά τους δεν φαίνονται ούτε στο ελάχιστο στην καθημερινότητα.
«Αυτές οι ντομάτες ήταν όλο το εισόδημά μου. Βρίσκονται καταγής είτε μισοφαγωμένες είτε γιατί ξεριζώθηκαν στο πέρασμα εκατοντάδων αγριογούρουνων. Έχουν εξοικειωθεί τόσο με τον άνθρωπο που σε λίγο κάποια από αυτά θα τα ταΐζουμε στο στόμα», θα μας πει με παράπονο και χωρίς καμία διάθεση για χιούμορ ο νεαρός αγρότης.
Αυτό που ζητάει ο Χρήστος αλλά και όσοι παραγωγοί έχουν πάθει ζημιές από τον υπερπληθυσμό των αγριογούρουνων είναι να αποζημιωθούν από τον ΕΛΓΑ που πληρώνουν. «Εγώ είμαι από τους αγρότες που πληρώνουν ένα σωρό λεφτά για να ασφαλίσω την παραγωγή μου στον ΕΛΓΑ. Οι ζημιές από τα ζώα αυτά όμως δεν περιλαμβάνονται στις αποζημιώσεις. Γνωρίζουμε ότι η όποια ενέργεια έχει γίνει ή γίνεται θα αργήσει να δώσει αποτελέσματα. Μέχρι τότε αν το κράτος δεν σκύψει πάνω από τον αγρότη, αυτός θα ξωφλήσει. Εγώ είμαι νέος αγρότης, αλλά ποιες είναι οι εγγυήσεις που μου δίνει το κράτος για να μείνω στην ύπαιθρο; Γνωρίζω τις δυσκολίες για τον έλεγχο των πληθυσμών αυτών των ζώων, αλλά ο αγρότης είναι ο τελευταίος που φταίει. Τουλάχιστον να πάρουμε τα έξοδά μας. Πως θα ζήσουμε;» αναρωτιέται ο Χρήστος και κοντά σε αυτόν δεκάδες άλλοι παραγωγοί που είδαν το βιος τους να γίνεται τροφή για τα γουρούνια.
Το οξύμωρο είναι ότι τον 15Αυγουστο που μας πέρασε, η θεομηνία έπληξε πολλά στρέμματα γης όχι όμως και τα δικά τους κτήματα που γλύτωσαν από το χαλάζι. Η χαρά τους όμως μετατράπηκε σε κλάμα, καθώς η λαίλαπα των αγριογούρουνων κάνει τη χαλαζόπτωση να μοιάζει ψιχάλα! «Αν μας είχε χτυπήσει το χαλάζι τότε, θα δικαιούμασταν αποζημίωση. Θα παίρναμε τα έξοδά μας και θα γλυτώναμε και τόσο κόπο. Τώρα;».
